Κυριακή 17 Σεπτεμβρίου 2017

Μια υπέροχη ευκαιρία-σκέψεις για το Ελληνόφωνο ροκ


Γι' άλλη μια ιδεολογία κι άλλη μια διαστροφή
κάθε στιγμή είναι μια υπέροχη ευκαιρία.
Γι' άλλη μια κτηνωδία,γι' άλλη μια σφαγή
κάθε στιγμή είναι μια υπέροχη ευκαιρία.
Τρυπες-Μια υπέροχη ευκαιρία

Το νέο κείμενο βγήκε τυχαία, βλέπω ακόμα κάποιοι να μιλάνε για Ελληνικό ροκ, το όποιο για μένα δεν είναι κάτι το ξεχωριστό πλέον είναι απλά η μουσική που μιλάει στην ψυχή μας.

Μια μουσική που ξεχωρίζει ο καθένας και κάνει την ανάγκη του ήχο.

Δυστυχώς στις μέρες μας κάποιοι ξαναμιλάνε για Ελληνικό ροκ, μια καλοστημένη απάτη για να οικονομήσουν οι εταιρείες γιατί κάποτε εκεί μετά το 93 μέχρι το 2003 βγαίναν άπειρες μπάντες χωρίς ύφος άλλα με αντιγραφή για να γίνουν οι νέες Τρύπες ή τα Ξύλινα Σπαθιά η τα Υπόγεια Ρεύματα κλπ.
Το ΡΟΚ δεν ειναι ούτε οι ΤΡΥΠΕΣ, ούτε τα Ξυλινα Σπαθιά, ούτε τα Μωρά στην φωτιά, οι Last Drive κλπ.

Είναι το κλίμα της εποχής απο το 80 και μετά, απο την αλλαγή του Ανδρέα(η πρώτη πρώτη φορά "Αριστερά), η εποχή των παχέων αγελάδων, των μπουζουκιών που τα ονόμασανε πολιτιστικά κέντρα, την εποχή των πακέτων ντελόρ, την εποχή που ο καθένας είχε απο 2 πιστωτικές κάρτες το λιγότερο, μια εποχή της ψευτιάς και της πουστιάς που έπρεπε να είχε έναν αντίλογο.
Εκεί υπήρξαν μπάντες που τις σέβομαι ανεξάρτητα την πορεία τους(πήγαν σε Πολυεθνικές τύπου Virgin, EMI κλπ) ο καθένας μέσα απο το δικό του πρίσμα έβλεπε τα πράγματα λίγο πιο διαφορετικά απο τον μέσο μικροαστό.

Για να γίνεις καλλιτέχνης-μουσικός την εποχή εκείνη  ήθελες θυσίες και προσωπικές "επαγρυπνήσεις"
 Δυστυχώς όμως βλέπω κείμενα απο διάφορους που θεωρούν τους εαυτούς του καλλιτέχνες και προσπαθούν να αναδείξουν την ανυπαρξία τους μειώνοντας τους άλλους.
Πχ εδώ είδα αυτό το κείμενο με τίτλο την ψώνισε ο Αγγελάκας και ο Παυλίδης.
Ένας καλλιτέχνης το έχει γράψει που επικρίνει την συνέντευξη Παύλου Παυλίδη και Γιάννη Αγγελάκα στον Θεοδόση Μίχο της popaganda.gr

Δεν μου αρέσει να κατακρίνουν μουσικούς και ανθρώπους που παίζουν αυτό που γουστάρουν με το δικό τους κόστος, οχι ότι οι μουσικοί είναι το ιερό τοτεμ(λένε και αυτοί μαλακίες).

Απομονώνει ο κύριος φράσεις  που έγραψε το άρθρο και μετά κάνει το δικό του μοντάζ.
Πολιτική τακτική που οπωσδήποτε πρέπει ο μουσικός-καλλιτέχνης να ειναι στο δικό του ύφος και στην δικιά του τακτική και αντίδραση.

Αυτή η "σταλινοποίηση" της Μουσικής και του ΡΟΚ κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσει, εντάξει σε καπιταλισμό ζούμε(δυστυχώς για κάποιους) και παίζουμε με τους δικούς του ρυθμούς, μην γινόμαστε μίζεροι και ξεφτίλες.

Αυτό το κακό έχει η Ελλάδα ότι έχει καμμένα μυαλά που όποιος ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΕΙ με εσένα και την σάπια νεκρή ιδεοληψία είναι ξεπουλημένος, την έχει ψωνίσει και δεν κάνει για τον χώρο του ΡΟΚ.

ΥΓ
Πραγματικά αν την ειχε  ψώνισει ο Αγγελάκας τότε η θα ηταν σε κάποια επιχορηγούμενη εκδήλωση του Υπουργείου Πολιτισμού ή θα ήταν στέλεχος κάποια μεγάλης εταιρείας δισκογραφικής...δεν το έκανε και άρα ειναι άκυρος ο σχολιασμός.Θα είχε εκατομμύρια και δεν θα είχε ανάγκη τις συναυλίες με 10euro είσοδο!!!
ΥΓ1
Ευτυχώς που υπάρχουν ακόμα ο Γιάννης Αγγελάκας, ο Παύλος Παυλίδης,Υπόγεια Ρεύματα και ο Πουλικάκος και τραγουδάνε ακόμα και βγάζουν δίσκους γιατί δυστυχώς ο χώρος ο συγκεκριμένος χώρος του Ελληνόφωνου ροκ πάσχει λίγο.
ΥΓ3
Τσεκάρετε λίγο τον φίλο Αντουαν Παρίνι που κάπως λέει το πράγμα διαφορετικά(τυχαία τον βρήκα στο φατσοβιβλιο)